Towarzysz Pio-Rus zaprosił kilka najbardziej zaufanych osób.
– Słuchajcie, trzeba zacząć się przygotowywać do wyborów.
– No bez żartów, ty się przecież od czterech lat przygotowujesz – przerwał najrezolutniejszy z nich.
– Co innego przez cztery lata, co innego końcówka, rozumiemy się?
– Zgadza się szefie. Ja to nie mam wątpliwości. Startuj na Przywódcę i już. Po co nam kukła, co kilku słów sklecić nie potrafi?
– Ty to jesteś szczery chłop ale słabo kombinujesz. To jest człowieku najlepszy przywódca w historii miasteczka – osłupiałe spojrzenia powędrowały na Wielkiego Towarzysza – takiego układu, to nawet wymarzyć byście sobie nie mogli. Jest facet, który nam w n i c z y m nie przeszkadza. My sobie kręcimy lody jak chcemy a on wszystko podpisuje. Biedni Włodzio i Marianek po nocach spać nie mogą, że wypuścili z rąk takie cudo. Oni w niego zainwestowali i co mają – zero. Bogdanek też przez dwa lata sobie porządził ale go odstrzeliliśmy i teraz to my mamy kluczyk do skarbonki. No chyba nie macie powodów do narzekań?
– Nie – rozległo się z kilku stron – Nie, no pewnie, że nie mamy. Ja to już nawet myślę, że nam wystarczy i teraz to możemy sami sobie spokojnie rządzić i już nic nie załatwiać.
– Czyś ty zgłupiał? Przecież przez następną kadencję to każdy będzie miał dwa razy tyle co teraz. Jak nie chcesz, to wolna droga, my sobie poradzimy.
– No nie, ja tylko tak…
Do pokoju wszedł Umiłowany Przywódca i rozmowy umilkły.
– No my tu tego, musimy pogadać, to musicie zakanczać – zakomunikował.
Zebrani szybko opuścili pokój a po miasteczku jęła się rozchodzić wieść, że mamy najlepszego w historii przywódcę.