Z żalem należy stwierdzić, że w dzisiejszych czasach bezpieczeństwo jest towarem deficytowym. Codziennie w mediach bombardowani jesteśmy relacjami o aferach, zamachach i zuchwałych rozbojach. Na domiar złego Temida często pozostaje nie tylko ślepa, ale nawet głucha. Praktyka jednak pokazuje, że wiadomości te w bardzo ograniczonym zakresie wpływają na poczucie bezpieczeństwa zwykłego obywatela. Bardziej niż relacje z pierwszych stron gazet mają na to wpływ wszystkie zwyczajne fakty, których codziennie doświadczamy w naszym miejscu zamieszkania. Zwykłe chamstwo, chuligaństwo, brak odpowiedniej reakcji służb stojących na straży prawa i porządku mają większy wpływ na poczucie bezpieczeństwa niż wszystkie afery paliwowe razem wzięte. Nie inaczej jest w Łomiankach. Na pytanie o poczucie bezpieczeństwa w naszej gminie duża część z nas odpowie, że nie czują się specjalnie zagrożeni, ale dużo mogłoby się zmienić. O tych ewentualnych zmianach chciałbym dzisiaj napisać zdając sobie sprawę, że wszystkich istotnych problemów na tych łamach nie da się poruszyć.
Jednym z podstawowych, pierwszoplanowych celów samorządu powinno być zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańców. W celu zintensyfikowania oraz skoordynowania podejmowanych do tej pory wysiłków nieodzowne jest ujęcie ich w strategii rozwoju społeczno – gospodarczego gminy. W wypracowaniu tego dokumentu muszą brać udział przedstawiciele organizacji i instytucji działających na rzecz bezpieczeństwa. Pierwszym celem zespołu powinno być określenie koniecznych do rozwiązania problemów oraz przyjęcie głównych celów i kierunków działań. Strategia jest programem o charakterze długofalowym, którego założeniem jest stała, wzajemna współpraca różnych służb oraz ich kontakt z mieszkańcami. Poprawa bezpieczeństwa nie będzie możliwa bez istnienia takiej formy współpracy oraz wymiany informacji. W celu sprawnego powstawania i wdrażania systemu za konieczne uważamy powołanie Koordynatora oraz proponujemy utworzenie oddzielnej komisji w Radzie Miejskiej. Koordynator zobowiązany byłby do opracowywania szczegółowych harmonogramów, które przyjmować będzie corocznie Komisja Bezpieczeństwa. Koordynator będzie systematycznie monitorować i nadzorować realizację harmonogramów oraz składać sprawozdanie na posiedzeniach komisji. Zadaniem komisji byłoby także dążenie do zabezpieczenia środków finansowych, które w miarę możliwości nie powinny pochodzić z budżetu gminy. To dodatkowe gromadzenie funduszy na realizację zadań może być osiągane poprzez korzystanie ze wsparcia budżetu państwa, funduszy strukturalnych oraz pieniędzy od sponsorów – firm ubezpieczeniowych, fundacji i stowarzyszeń. Warto również wydzielić z budżetu gminy pieniądze pochodzące z mandatów nakładanych przez strażników miejskich, którzy zyskaliby konkretne przełożenie swojej zawodowej aktywności na zakup sprzętu.
W tworzeniu nowego systemu bardzo ważne jest zbudowanie jednolitego systemu łączności. Dobrym pomysłem jest wspólny kanał łączności policji, straży miejskiej i oddolnie tworzonych w razie potrzeb osiedlowych patroli obywatelskich. Do tego systemu warto by było dołączyć patrole kilkunastu agencji ochrony działających na terenie naszej gminy a dotychczas nic nie wnoszących w nasze bezpieczeństwo. Niezmiernie istotne jest skoordynowanie czasu i miejsca poruszania się patroli pieszych i samochodowych tak, aby wyeliminować miejsca pozostające bez żadnej kontroli.
Cechą działań, jakie chcielibyśmy podjąć jest zasada „zero tolerancji” dla chuligaństwa, pijaństwa, narkomanii i drobnych przestępstw, które przez swoją tzw. niską społeczną szkodliwość najczęściej uchodzą bezkarnie. W realizacji tego celu nie wystarczy jedynie stworzenie systemu bezpieczeństwa i środków łączności. Ważna jest postawa straży miejskiej, która stopniowo musi poprawiać swój wizerunek w oczach mieszkańców. Nie twierdzę, że wizerunek ten jest zły, ale do oceny straży miejskiej jako skutecznej, zdecydowanej, zorganizowanej i zachowującej anonimowość informacji dopiero musimy dojść. Pewne działania mogące poprawić te notowania nie kosztują dużo i można je wprowadzić bez zwłoki. Przykładem może być egzekwowanie zakazów parkowania i wjazdu na niektóre tereny. Notoryczne łamanie zakazów wjazdu na terenach przy wale wiślanym lub parkowanie samochodów wzdłuż ulicy przy bazarku są ilustracją powiedzonka, że „wszystko wolno, wszystko można byle z wolna i ostrożna”. Podobnie z notorycznym nie usuwaniem śniegu z chodników przy posesjach, co jest zmorą dla pieszych. Prawo istnieje, ale co z tego? Dalej, w obliczu niedostatków sprzętowych, warto rozważyć wprowadzenie możliwości wykorzystania samochodów prywatnych dla celów służbowych i wprowadzenie patrolowania gminy przy pomocy nie oznakowanych pojazdów. Byłby to duży atut w walce z kierowcami skłonnymi do rozwijania nadmiernych prędkości. Warto też powrócić do patrolowania miejsc trudno dostępnych na motorach. Za niezbędne uważamy przeprowadzanie szkoleń dla strażników, które powinny pomóc w osiągnięciu skuteczności i odpowiedniej formacji. Wymieńmy inne zagadnienia, w których możliwe są szybkie efekty: bezpieczna droga do szkoły, reagowanie na sygnały zaśmiecania gminy, tępienie picia alkoholu w miejscach publicznych, reagowanie na nierzadkie przypadki agresji bezpańskich psów, itd.
Niestety poprawa bezpieczeństwa nie jest możliwa bez inwestycji w sprzęt. Piszę „niestety”, ponieważ sytuacja finansowa Łomianek jest zła. Z punktu widzenia bezpieczeństwa drogowego konieczne są systematyczne zakupy radarów i fotoradarów, które powinny być stałym elementem na naszych ulicach. Inaczej wołania do kierowców o rozsądną jazdę pozostaną pobożnym życzeniem. Patrząc docelowo i perspektywicznie powinniśmy myśleć o organizacji systemu monitoringu wizyjnego ulic z możliwością przekazywania obrazu do komendy policji. System monitorowania prowadziłby stały nadzór nad sytuacją w mieście – lokalizował zagrożenia. Do tego systemu niezbędne jest zainstalowanie fotorejestratora wykroczeń przy ulicy Kolejowej. Może w ten sposób uda się ograniczyć horror pieszych, a szczególnie dzieci, jaki przeżywają w drodze do szkoły. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo dzieci konieczny jest powrót na przejścia dla pieszych na ulicy Kolejowej pracowników z odblaskowymi tablicami, co się bardzo dobrze sprawdza w innych miasteczkach podobnych do naszego.
Bardzo ważną sprawą jest zapewnienie bezpieczeństwa dzieci i młodzieży. Świat widziany oczami nastolatka jest znacznie mniej bezpieczny niż w odbiorze dorosłych. Nierzadkie są przypadki okradzenia ucznia w biały dzień na ulicy, terroru psychicznego stosowanego przez chuliganów w szkołach, sprzedaży narkotyków. Najczęściej nauczyciele pozostają z tymi problemami sami i bardzo często są bezradni. Dyrektorzy szkół, nauczyciele i pedagodzy muszą mieć świadomość zdecydowanej pomocy ze strony gminy. Szczególnie w przypadkach skrajnych, kiedy konieczne jest sięgnięcie do środków ostatecznych takich jak usunięcie ze szkoły lub skierowanie do odbywania obowiązku szkolnego w domu poprawczym. Koniecznie trzeba wytworzyć atmosferę zaufania ucznia do nauczyciela, że w sytuacjach trudnych ten skutecznie pomoże i zajmie się problemem z zachowując anonimowość. Pomoc ze strony samorządu będzie zapewniona.
Bardzo istotną rolę w systemie bezpieczeństwa odgrywa policja. Mamy duże szczęście z racji budowy nowego posterunku, którego rozmiary wskazywać mogą na zwiększenie obsady funkcjonariuszy. Nic nam jednak z tego nie przyjdzie, jeżeli jego obsadę stanowić będą ludzie przypadkowi, nie związani z okolicą, podlegający częstej rotacji. Policjant, aby był optymalnie zaangażowany w pracę, musi być związany z naszą miejscowością. Zapewnienie każdemu dzielnicowemu i komendantowi mieszkania komunalnego byłoby takim spoiwem. Sytuacja permanentnych zmian kadrowych, jaka miała miejsce w ostatnich latach w Łomiankach, nie może mieć miejsca. Trudno zaakceptować fakt, kiedy komendant w piątek po pracy wsiadał w samochód i jechał do domu kilkaset kilometrów by następnie w poniedziałek wrócić. Doświadczenia miejscowości, które zdecydowały się na takie rozwiązania świadczy o tym, że warto. Zapobieganie przestępczości, ochrony bezpieczeństwa obywateli i porządku publicznego dla Łomianek jest programem otwartym. Każda nowa inicjatywa sformułowana w postaci programu kierunkowego może poszerzać jego zakres. Po akceptacji samorządu będzie wdrażana do realizacji. Program ten należy traktować jako zadanie ciągłe, rozłożone na kolejne lata. Szczegóły postaramy się Państwu przedstawić na spotkaniach przedwyborczych.

Janusz Zakrzewski

”