Wywiad z Małgorzatą Szokalską – tancerką z wieloletnim doświadczeniem, instruktorką tańców hawajskich, którą kultura i sztuka Hawajów zafascynowała najbardziej. Od niedawna prowadzi zajęcia dla społeczności Łomianek.

Paulina Tyburska: Małgosiu, skąd pomysł na nauczanie tańców hawajskich?
Małgorzata Szokalska: Wiele lat zajmowałam się tańcem towarzyskim. Był moją pasją, dopóki nie poznałam tańca hawajskiego… Kilkanaście lat temu przyjechała do Polski nauczycielka z Hawajów – Susan Floyd by uczyć Kino Mana, czyli hawajskiej pracy z ciałem. Nauka tańca hawajskiego była jedną z części prowadzonych przez nią warsztatów. Po wielu takich warsztatach oraz po kilku wyjazdach na Hawaje właśnie ten rodzaj pracy i ten taniec stały się całym moim życiem.
Hula to nie jest tylko technika taneczna, to opowieść lub legenda, którą przekazujemy ruchami rąk i całego ciała. Tancerze poruszają się w rytmie bębnów, połączonych ze śpiewem lub w rytmie muzyki. To również głęboka mądrość o życiu, o którego najważniejszych 'elementach’ uczymy się tańcząc. A mądrość ta jest ponadczasowa, czyli każdemu bliska.

Co jest najważniejsze w tańcu hawajskim?
M.S.: Jeśli chodzi o ciało, to każda z jego części spełnia swoją rolę. Nasze stopy wybijają rytm, gruntują nas, łączą nas z ziemią i z jej mocą. Dlatego ważne jest, aby tańczyć boso – to daje lepszy kontakt z ziemią. Ważne są również biodra, ich łagodny ruch porusza naszą energią życia, która zgromadzona jest w obszarze brzucha. Ręce natomiast opowiadają historie i przekazują widzom treść tańca. Każdy taniec jest odrębną opowieścią tańczoną do konkretnej muzyki, do konkretnej piosenki. Ważne jest głębokie zaangażowanie tancerza w opowieść…
Chciałabym też zmienić panujący stereotyp, hula to nie spódniczki z trawy i staniki z kokosów… Tancerka w prawdziwym tańcu hula jest ubrana, a taniec hawajski jest głęboki i mądry, nie pusty czy wyzywający.

O czym opowiadają tańce hawajskie?
M.S.: Opowiadają legendy, historie o bogach i boginiach, o dawnym i o współczesnym życiu na Hawajach. Mówią o emocjach, zarówno tych dobrych jak i tych złych, o miłości do Natury czy do konkretnych osób, o czynnościach dotyczących naszego codziennego życia, nawet czasem o walce. Tańce hawajskie przekazują nam bardzo dużo mądrości. Historie są uniwersalne, więc każdy człowiek na świecie może je zrozumieć. Dzięki kontaktowi z emocjami w czasie tańca, stajemy się lepszymi ludźmi.

Do jakiej muzyki tańczy się taniec hawajski?
M.S.: Są dwa różne typy tańców hawajskich: pierwszy z nich to tańce tradycyjne – Kahiko. Muzyka do nich opiera się głównie na dźwięku bębnów i pieśni śpiewanych przez śpiewaków. Natomiast przy tańcach współczesnych – Auana, możemy usłyszeć gitary oraz znane hawajskie instrumenty – ukulele. Muzyka do tańca hawajskiego jest melodyjna, oddająca klimat ciepła i radości.

Kto może tańczyć ten rodzaj tańca?
M.S.: Tańczyć mogą wszyscy, od malutkich dzieci, które dopiero co nauczyły się chodzić aż po seniorów. Hula jest tańcem, który uzdrawia, zarówno nasze ciało jak i emocje – ludzie tańczą więc, aby pozostać sprawnymi fizycznie oraz szczęśliwymi na długie lata.

Jak byś zachęciła do przyjścia na Twoje zajęcia?
M.S.: Uczestnictwo w zajęciach przynosi wiele radości, stajemy się zarówno spokojniejsi i bardziej wyciszeni jak i pełni energii i chęci do życia – zgodnie z tym czego właśnie nam trzeba.. bo taniec ten przynosi harmonię i błogość w sercu. Zapraszam więc na spotkania z tańcem hawajskim, hawajską filozofią życia – na jedyne w swoim rodzaju spotkania z sobą samym. Przyjdź, zobacz, spróbuj i pokochaj.

Grupa początkująca tańca hawajskiego – w każdy wtorek, godzina 20:00.
Kokko Art, ul. Pancerz 6.
Zapisy: mod@kokkoart.pl lub 502 718 702