Dumnie kroczą ulicami miasta, później zasiadają na widowni wielkiej rady. Są młodzi i starzy. Pewni siebie. Chcą zmieniać świat albo przynajmniej miasteczko. Jest w nich rewolucyjny duch i zapał. Uskrzydlają ich nie tyle idee co poczucie siły i otwierających się możliwości. To przecież na nich postawił Umiłowany Przywódca. To ich zaprosił na rozmowę. Dostąpili czegoś, o czym inni nawet nie mieli pojęcia.
Tak tworzy się wielkie dzieło rewolucji kulturalnej. Jutro na odprawie dowiedzą się, kto dopuścił się odchylenia od linii wodza, kto jest wrogiem ludu. Założą mu spiczastą czapkę na głowę, na szyi powieszą tabliczkę i poprowadzą ulicami miasteczka. Oto reakcyjny element, który odważył się sprzeciwić Umiłowanemu Przywódcy.
Mieszkańcy z oddala obserwują poczynania czerwonej gwardii.
– Kto ma rację, czy ci co krzyczą, czy ci, na których się krzyczy? – zadają sobie pytanie
– Lepiej na nie nie odpowiadać. Było już kilku takich, co mieli rację. Ale słuch po nich zaginął. Racja, prawda, poprawność to takie niejasne rzeczy. Dużo trzeba wiedzieć by o nich rozstrzygać. Siła i władza to sprawy konkretne. Do każdego docierają nawet jeśliby tego nie chciał.
Mieszkańcy na wszelki wypadek chowają się w domach, zatrzaskują drzwi i wolą nie mieć nic wspólnego z tym zamieszaniem
Co zrobią jednak, gdy przyjdzie czas wielkich wyborów? Czy nie pomyślą sobie, że może i oni mogliby kiedyś zostać ubrani w te dziwaczne czapki.

Inspiracja: Sesja Rady Miejskiej 17.12.2013