Świat jest piękny, uporządkowany. W środku świata jesteśmy my. Po drugiej stronie są oni, źli, niemądrzy. My chcemy dobrze, oni źle. Całkiem na zewnątrz są tysiące anonimowych postaci. Tymi postaciami kieruje się za pomocą podawania informacji. Od umiejętności posługiwania się nimi zależy nasz sukces. Kierowanie masą postaci jest potrzebne by uzyskać wygraną. Postacie są prosto skonstruowane, reagują przewidywalnie na podawane im informacje, na obietnice, wizje, groźby. Gra polega na tym, że reagują też na informacje podawane przez tamtych. Ale my podajemy lepiej, szybciej, częściej więc wygrywamy. Gra wciąga, jest jak narkotyk. Nie można przestać podbijać stawki…
Ale zaraz, zaraz, to nie jest w porządku, ktoś łamie reguły gry. Tak nie wolno!
Te ludziki nie mogą myśleć, organizować się. To doprowadzi do kompletnego załamania porządku. Pomocy!!! To jakaś paranoja.

– Siostro, powiedziała pani "paranoja"?
– Nie, panie doktorze, to pacjent, on jest ciągle w transie hipnotycznym. Pięknie zadziałało. Wszystko nam o sobie powiedział.
– Paranoja… mówi pani, ciekawa hipoteza…

Inspiracja: wpis Jacka na http://www.lomianki.info/document.php?did=3238