– Słyszała pani jakiegoś tego Łepinga, syn mi mówił. Ale ja się tam takimi rzeczami nie interesuję – gawędzą sobie sprzedawczynie.
Do rozmowy wtrącił się człowiek na rowerze:
– To niech sobie pani poczyta, boki można zrywać jak z burmistrza się nabijają.
– Z tego Pszczelarskiego, czy jak mu tam?
– Gdzie, to on już trzy lata nie jest burmistrzem – machnął ręką i odjechał.
– A to wszystko jedna sitwa, kto ich tam wie – kontynuowała, zwracając się do eleganckiej klientki
– Ale ja sądzę – odparła z przekonaniem klientka – że ten nasz burmistrz to całkiem niezły jest. Taki Auchan zbudować to trzeba mieć głowę. Ja tam za tymi molochami nie jestem, ale zawsze to coś. No i powódź zatrzymał, pamięta pani? Jakby nie on, to byśmy tu wszyscy pływali. A do tego w kościele tak pięknie śpiewa.
– Wszystko się pani pomieszało…
– Co pomieszało, ja swój rozum mam i nie będą mi tu jakimiś gazetkami w głowie mącić. Ja to pani jeszcze powiem, u mnie była taka miła pani z jakiegoś tam towarzystwa Łomianki Wszystkie Razem, czy jakoś tak. I ona to mi dopiero wszystko przedstawiła. Ja nie wiedziałam, a oni mi dom chcą wyburzyć, niech sobie pani wyobrazi.
– A kto taki?
– A te Niemce co z tamtej strony szosy mieszkają. Tam jest taki ich jakiś szef, co sobie nazwisko zapomniałam, ale takie jakieś niemieckie.
No ale mówi, żebym się nie martwiła, bo nas burmistrz obroni. Bo to, wie pani, jest prawdziwy Polak i na tych Niemców strasznie cięty. Oni się na nich, na tych Niemców, znaczy się, co roku ćwiczą i czołgi i samoloty mają, wszystko. Tak, że kochana tylko na tego naszego burmistrza głosować. Do widzenia. – zawinęła się, wskoczyła do swojego Mercedesa i odjechała.
– Niby to mądre, a pietruszkę zostawiła i Mercedesikiem trzeba się będzie wrócić.
– Chyba czołgiem, pani Wiesiu… oj te ludzie.