Czy Łomianki mają szansę powrotu na ścieżkę rozwoju, czy wykorzystają swoje możliwości wynikające z atrakcyjnego położenia i potencjału mieszkańców?

Wszystko, co dobre, zaczęło się w latach dziewięćdziesiątych. Można było wówczas zaobserwować znaczną migrację ludzi z Warszawy do Łomianek – korzystnie położonych między Puszczą Kampinoską a doliną Wisły. Dobrze prosperujące zakłady rzemieślnicze i aktywność mieszkańców sprawiły, że Łomianki zaczęły rozwijać się w prężny ośrodek small businessu. Rozpoczęte inwestycje infrastruktury miejskiej dawały nadzieję na zrównoważony rozwój miasta.
Stało się jednak inaczej. Na przeszkodzie stanął burmistrz Łucjan Sokołowski, który przez pierwszą swoją kadencję zrzucał na poprzedników trudności finansowe gminy, obiecując efektywność w gospodarowaniu budżetem. W ogóle nie potrafił wykorzystać szansy na pozyskiwanie środków unijnych (Łomianki nie pozyskały z UE ani jednego euro!). Zaciągnął za to kredyt na budowę gigantycznego centrum sportowego, co przekraczało możliwości finansowe miasta, zablokowało na wiele lat inne potrzebniejsze inwestycje, pozbawiło Łomianki zdolności kredytowej w ramach UE. Obecne zadłużenie budżetu Łomianek wynosi 100% dochodów rocznych, a spłaty rozkładają się do 2024 roku.
Miały być Łomianki przyjazną podwarszawską miejscowością, w której mieszkańcy budują tożsamość lokalną i działają na rzecz wykorzystywania atrakcyjnego położenia, a są zlepkiem osiedli, w których władza samorządowa sztucznie podsyca antagonizmy (np. na tle przebiegu drogi szybkiego ruchu). Miały być Łomianki sprawnie zarządzaną gminą z kompetentnymi urzędnikami, a są wydmuszką, która rządzi się prawem przypadków. Miały być Łomianki miejscem zachowania i ochrony walorów środowiska dla pożądanego standardu życia mieszkańców, a są zaściankiem z główną ulica przypominającą czasy PRL-u, po której jeżdżą szambiarki obsługujące 70% gospodarstw domowych. Miały być Łomianki miejscem pełnym walorów przestrzeni zurbanizowanej poprzez zachowanie charakteru rezydencjalnego, a mają perspektywę zabudowy czterokondygnacyjnej na całym obszarze. Miały być Łomianki z gotowymi planami miejscowymi zagospodarowania, a są na etapie odrzucenia zmian w studium przez wojewodę, czyli w punkcie wyjścia. Co z tego wynika? Dla tych, którzy przyjeżdżają się tu tylko przespać, jest to bez znaczenia. Dla pozostałych, którzy z Łomiankami wiążą przyszłość własną i swoich rodzin, ma to znaczenie ogromne. Brak planów rozwojowych, zadłużony na pokolenie budżet, brak wodociągu i kanalizacji, brak dróg, brak pełnego oświetlenia, brak wypracowanej wspólnie z mieszkańcami wizji miasta i jego układu komunikacyjnego, wreszcie brak władzy samorządowej wsłuchującej się w głos społeczności – wszystko to powoduje rozgoryczenie i poczucie beznadziejności.
TAK dalej żyć nie sposób! Oczekiwania mieszkańców są inne. Trzeba im wyjść naprzeciw. Trzeba przywrócić nadzieję i wiarę w lepsze jutro. Oby zbliżające się wybory samorządowe dla dobra mieszkańców i podniesienia atrakcyjności miasta zakończyły się wyborem sprawnego burmistrza i roztropnego, podejmującego mądre decyzje samorządu.

Wiesław Pszczółkowski
PO Trzeba Zmian

„