Działo się coś dziwnego – Artur to czuł, chociaż w duchu usiłował wszystko racjonalniewytłumaczyć. Skoro truchło śmierdziało, ktoś je musiał oprócz niego i Krąża zauważyć. Powiedzmywyczuć. Jeśli tak się stało, prawdopodobnie ten ktoś albo sam zadziałał, albo zgłosiłsprawę Straży Miejskiej.
I to musiało spowodować, że makabryczne szczątki zniknęły. Bo zniknęły.
Artur zdjął kurtkę i w ślad za Luną wszedł do pokoju. Musiał mieć dziwną minę, bo Anetaod razu zorientowała się, że coś jest nie tak.
– Co się stało Arturku? Co cię trapi?
– A wiesz, to jest dziwna sprawa w sumie. Pamiętasz to rozszarpane zwierzę, które Lunawczoraj znalazła?
– Oczywiście pamiętam, że coś znalazła, ale sam wiesz, że nie wiem, co to było, bo tam niezaglądałam. Chyba bym umarła…
– No właśnie i wiesz…
– Tak?
– To zniknęło. Padliny nie ma, ale coś mi tu śmierdzi.
– Widocznie smród jeszcze nie wywietrzał.
– Nie, nie. Mówię w przenośni. Śmierdzi mi ta cała sprawa. To znaczy, może i ktoś powiadomiłStraż i oni się tym zajęli, ale no nie wiem… Coś byśmy zauważyli. Rozumiesz, jakąśakcję, ktoś by gadał w sklepie i w ogóle. A tu cisza, tylko te resztki zniknęły…
– No to zadzwoń na Straż i się zapytaj. Chyba ci powiedzą jakby co. A to jest obywatelskapostawa. Trzeba zgłaszać takie sprawy i ogólnie trzymać rękę na pulsie.
To nic, że zniknęło, ale nie wiesz dokładnie, co tam było. Oby to byli kłusownicy… A jeślito poćwiartowany człowiek?
– Przesadzasz, to na pewno były zwierzęta. Widziałem. Krąż też zresztą.
– Mówiłeś, że on nie widział. Podczas biegania czuli tylko smród.
– No tak. Racja. Ale to na stówę były zwierzaki.
– Zadzwoń do Straży Miejskiej. Nawet jeśli to tylko zwierzę. Może jakiś drapieżnik pojawiłsię w puszczy. Trzeba ludzi ostrzec. Tyle osób chodzi na spacery, czasem samotnie.
– Pukną się w głowę. Ci strażnicy, jak im opowiem. Wariata będę strugał?
– Myślisz, że ludzie nie dzwonią do nich z dziwnymi sprawami? No przestań! Zgłoś anonimowo.
– Tak się chyba nie da.
– Mam zadzwonić? Gdzie masz komórkę?
– Dobra, już dobra.

***

– Straż miejska, dzień dobry.
– Jeszcze raz, proszę powtórzyć. Jaka ulica?
– Kiedy pan to widział?
– I mówi pan, że zniknęło?
– Mam prośbę. Czy mógłby pan do nas przyjechać? Proszę się nie denerwować. Takie zgłoszeniasą bardzo ważne. Musimy spisać dokument i dokładnie wszystko zbadać.
– Dziękuję, zapraszam na Warszawską.