Sierpień – to miesiąc wybuchu Powstania Warszawskiego. Jest to czas, w którym szczególnie my, mieszkańcy Warszawy i okolic powinniśmy uczcić pamięć poległych, próbować zrozumieć i poznać ówczesne wydarzenia. Taką wędrówką w przeszłość jest wizyta w Muzeum Powstania Warszawskiego przy ul. Grzybowskiej 79. Jest to jednak wędrówka jedynie w przeszłość historyczną, ponieważ propozycje muzealne i sposób przedstawienia ekspozycji to już z pewnością krok w przyszłość.

Jadąc ulicą Towarową już z oddali widać ok. 35 metrową wieżę, na której widnieje symbol Polski Walczącej. To znak dla nas, że budynki należące niegdyś do elektrowni tramwajowej są już blisko. W czasie powstania biegła w pobliżu linia tzw. twardego frontu. Dzisiaj, te pochodzące z początku XX wieku zabytki architektury przemysłowej zyskały nowy blask. Stając przed murami i bramą prowadzącą do Muzeum, możemy podziwiać ich nowe oblicze. Na całość kompleksu składa się Muzeum, bunkier, mur pamięci, ogród różany, kaplica bł. Józefa Stanka, dzwon „monter”, wieża widokowa, pomnik ks. Józefa Poniatowskiego oraz Park Wolności. Dla zwiedzających najważniejszy jest jednak główny budynek, w którym na trzech poziomach tzw. Hali maszyn została rozmieszczona ekspozycja, zawierająca liczne informacje, fotografie, teksty, filmy. Największą atrakcję stanowi jednak znajdująca się w „hali kotłów” replika amerykańskiego samolotu bombowego – Liberator B 24 J. Dla odważnych został też odtworzony w podziemiach 25 metrowy kanał wzorowany na tych, którymi przeciskali się powstańcy.
Już samo przekroczenie drzwi muzeum sprawia, że znajdujemy się jakby w innym świecie. Stalowo-czarne ściany, punktowo rozmieszczone światła, nieustanne uderzanie dźwięków. Cała otaczająca nas sceneria tworzy atmosferę bombardowanej stolicy. Masa zdjęć, eksponatów, wyświetlanych filmów, odtwarzanych wywiadów. Ten pozorny chaos sprawia, że znajdujemy się w centrum wydarzeń, które miały miejsce ponad 60 lat temu. Taka forma ekspozycji z pewnością wywiera ogromne wrażenie na młodszym pokoleniu. Zastosowanie znacznej ilości środków audiowizualnych i multimedialnych wywołuje duże zainteresowanie młodzieży, bo taki sposób przekazywania informacji jest dostosowany do potrzeb i dzisiejszych przyzwyczajeń. Wszyscy, którzy spodziewali się cichej, spokojnej wystawy, nieco przyprószonej kurzem upływającego czasu będą bardzo zaskoczeni. To muzeum żyje, a każdy zwiedzający jest jakby wciągany w wir wydarzeń dzień po dniu. Kierunek ekspozycji wyznaczają małe karteczki ze ściennego kalendarza. W formie ulotki są one przeznaczone dla każdego zwiedzającego. Znajdują się na nich najważniejsze wydarzenia z danego dnia powstania, co pozwala odtworzyć całą historię od wybuchu aż do upadku. Dużą atrakcję stanowi także wizyta w „drukarni powstańczej”, przejście kanałami, oglądanie fragmentów spalonych domów i przede wszystkim widok samolotu. Replika w skali 1:1 wywiera niezapomniane wrażenie na wszystkich, a w szczególności na dzieciach. Właśnie dla nich przeznaczona jest także Sala Małego Powstańca, gdzie pod czujnym okiem pracowników Muzeum mogą budować barykadę i pisać listy Poczty Polowej. Duża ilość ulotek i ogólno dostępnych broszur sprawia, że nie czujemy się przeładowani informacjami. Spokojnie możemy skupić się na oglądaniu eksponatów i słuchaniu wywiadów. Dzięki temu wizyta w Muzeum nie jest wyłącznie sposobem na spędzenie wolnego czasu, ale prawdziwą lekcją historii. Dużą zaletą jest także możliwość robienia pamiątkowych zdjęć – to rzadkość w tego typu placówkach.
Szczegółowe informacje na temat Muzeum i mieszczącej się tam ekspozycji można znaleźć na stronie internetowej www.1944.pl

Agnieszka Wiltos

”