16 stycznia o godz. 12.00 przy dźwiękach syren, w asyściepocztów sztandarowych złożyliśmy kwiaty przed pomnikiem „Bohaterówpoległych w obronie Ojczyzny 1939-1945”. W uroczystościachbrali udział kombatanci, uczniowie SP Nr 1, mieszkańcygminy oraz burmistrz Wiesław Pszczółkowski i pracownicy Urzędu(fot.). Przemówienie okolicznościowe wygłosił kombatant JerzyRegulski, który nawiązał do osobistych wspomnień sprzed 62 lat,kiedy to 16 stycznia 1945 r. w godzinach przedpołudniowych terenŁomianek opuszczali ostatni rezydujący tu Niemcy, uciekając przedzbliżającym się frontem.

Wyzwolenie dla stolicy przyszło następnego dnia. W relacjachkombatantów uczestniczących w boju o Warszawę, przewijały sięróżne refleksje. Zanim jednak nad ruinami zburzonej stolicy załopotałabiało-czerwona flaga, trzeba było trzykrotnie podejmowaćkrwawy bój, aby wreszcie przynieść wolność Warszawie.

Pierwsi, bo już 1 sierpnia 1944 r. poszli w bój Powstańcy Warszawy.Osamotnieni i bez wyraźnej szansy na zwycięstwo, przez 63 dni inocy musieli walczyć i umierać wśród dymów płonącego miasta.

We wrześniu 1944 r. kolejną próbę wyzwolenia stolicy podjęliżołnierze 1 Armii Wojska Polskiego. Próba ta przyniosła wyzwolenieprawobrzeżnej Warszawy – Pragi, natomiast działania desantowepolskich oddziałów na Czerniakowie i Żoliborzu zakończyły się niepowodzeniemi dużymi stratami. Dopiero w styczniu 1945 r. ruszyłwreszcie do natarcia front wschodni z żołnierzami 1 Armii WP, przynoszącwolność Warszawie.

Była to trzecia, zwycięska, bitwa o wyzwolenie stolicy. Złożyła sięna to wspólna ofiara życia i krwi Polaków, zarówno tych w powstańczychpanterkach, jak też tych w drelichowych mundurach – żołnierzy1 Armii WP.

Bitwy tej nie można oceniać w oderwaniu od dwóch poprzednich,bowiem łączy je ten sam cel operacyjny – wyzwolenie Warszawy.

Oprac. Henryk Łazarski
n.p. materiałów ze Związku Kombatantów RP
i Byłych Więźniów Politycznych
Gazeta Łomiankowska nr 2/2007

”