Szanowni Państwo,

Gdy czujemy się kochani, gdy inni szukają naszego towarzystwa, gdy komuś się podobamy, gdy ktoś uważa nas za dowcipnych i inteligentnych, gdy mamy pracę, która jest pasjonująca lub daje nam satysfakcję, życie biegnie wyznaczonym torem. Jesteśmy pełni energii i radości, wydaje nam się, że naprawdę żyjemy.

Gdy jest odwrotnie, nasze serca zostają zranione. Odczuwamy to, jako wewnętrzny ból, brak spokoju i radości. Pozostaje jedynie pustka, która pragniemy natychmiast zagłuszyć alkoholem, telewizją, nadmierną aktywnością. Czujemy się samotni, pozostawieni sobie i pogrążamy się w apatii.

Gdy czujemy się kochani i podziwiani wszystko wydaje się proste, ale gdy w nikim nie wywołujemy zainteresowania nasze serca przepełnia lęk. Depresja jest prawdziwą chorobą, której nie można wyleczyć samemu. Potrzebna jest pomoc, aby się od niej uwolnić. Depresja jest wynikiem wszystkich ukrywanych w nas smutków, ciemności i poczucia winy.

Ludzkie serce jest delikatne i wrażliwe, bardzo łatwo je zranić. Kochać kogoś to odkrywać przed nim jego piękno, wartość, znaczenie. Jeśli jakaś osoba wypełnia nam życie, dynamizuje je i nadaje mu smak. Jej zniknięcie pogrąża nas w pustce. Przeżywamy wtedy coś w rodzaju wewnętrznej śmierci. Życie zatrzymuje się. Żal i smutek przepełnia całe nasze jestestwo. To uczucie podobne do depresji. To stan normalny i naturalny. Życiową potrzebą każdego człowieka jest bowiem miłość – kochanie i bycie kochanym, czułość – okazywana samemu i odczuwana od bliskich i wsparcie – wspieranie i bycie wspieranym. Kochać kogoś to cieszyć się jego obecnością, spędzać z nim czas i dążyć do porozumienia z nim. To pozostawać w jedności z kochaną osobą poprzez dawanie siebie wzajemnie.

Zima na półmetku. Od św. Łucji (a nie od dnia przesilenia zimowego) mamy coraz więcej światła. Jednak braki nasłonecznienia są zbyt duże i często dosięga nas chandra. Mimo wspomagania naświetlaniami specjalnymi lampami lub opalaniem w solarium, niewiele nas cieszy. Chcemy wiosny, ciepła, zieleni zamiast bieli, słońca zamiast zamieci i zawiei śnieżnych. To odczucie jest także podobne do depresji. Ponieważ jesteśmy niecierpliwi chcemy wiosny natychmiast. Chcemy radości i spełnienia. To chcenie pogłębia jeszcze złe samopoczucie.

14 lutego, Walentynki, to dzień wiosny zimą. To dzień, kiedy spełniają się marzenia, a w życiu zdarzają się cuda. To święto dawania, miłości, życzliwości. W tym dniu nikt nie jest samotny, bo ludzie uśmiechają się do siebie wzajemnie. Uśmiechają ustami, oczami, całą twarzą i całym sobą. Podczas uśmiechu raduje się nie tylko serce, ale i żołądek, który odczuwa wtedy ssanie (czas na posiłek) oraz wątroba, śledziona, trzustka, nerki (gotowe do pracy po jedzeniu), a także nogi i ręce kierujące nas do uśmiechającej się do nas osoby – Ukochanej/Ukochanego, Przyjaciółki/Przyjaciela, Znajomej/ Znajomego (czas na miłość).

ŚWIĘTO ZAKOCHANYCH, to dzień w którym ludzie spotykają się, aby dać Miłej/Miłemu uśmiech, prezent, kwiaty, słodycze i dzwonią, smsują, mejlują, aby okazać pamięć i radość z ich miłości, przyjaźni, znajomości.

Tego dnia depresja i chandra znikają roztapiając się w promieniach radości i pozostawiając aurę sympatii na długi czas.

Życząc zakochanych Walentynek wszystkim czytelnikom portalu LOMIANKI.INFO
zapraszam serdecznie Basia Banaszewska

Salon Ezoteryczny
Łomianki, ul. Warszawska 135 – I piętro
www.tekira.pl
e-mail: tekira@tekira.pl
tel. 601 278 961

„