rozmowa z Małgorzatą Korulczyk,dyrektorką Szkoły Podstawowej w Dziekanowie Polskim

Od 1 września przejmuje Pani „dowodzenie” Szkołą Podstawowąw Dziekanowie Polskim, w której pracowała Pani,jako nauczycielka. Nie było tremy?
– Pewnie, że była, jak przy każdej ważnej, życiowej decyzji. O tylejednak mniejsza, że pracowałam w niej 16 lat, znałam więc dobrze,to, czym, jak pan mówi, „będę dowodzić” od nowego rokuszkolnego.

Przystępując do konkursu dobrze jest przygotować sobieplan działania, w przypadku, gdy ten konkurs się wygra…
– Decydując się na ten krok, wiedziałam, że jeśli zostanę dyrektorką,będę mogła oprzeć się w swojej pracy na kilku solidnych fi-larach: wykwalifikowanym, zgranym i ambitnym zespole nauczycielskim;pozytywnej opinii szkoły w środowisku; dobrze układającejsię współpracy z rodzicami; spokojnej, życzliwej i przyjaznejdzieciom atmosferze; uczniach, którzy nie sprawiają większychkłopotów wychowawczych oraz życzliwości władz gminy.

Pod nowymi rządami będziemy świadkami zmian w dziekanowskiejszkole?
– Moja koncepcja działania na stanowisku dyrektora szkoły nie zakładagwałtownych i rewolucyjnych zmian. Będzie to proces długofalowy,przebiegający powoli, ale systematycznie. Zamierzamkontynuować i doskonalić dobre tradycje placówki oraz eksponowaćjej dotychczasowy dorobek. Powinny one być podstawądalszego rozwoju szkoły. Niezbędne przy tym będzie uzyskaniepełnej akceptacji i zrozumienia wszystkich uczestników życiaszkoły, tj. nauczycieli, uczniów i rodziców.
Jednym z najważniejszych zadań mojej pracy będzie odbudowawychowania. W dobie nasilających się problemów wychowawczychw szkołach, szerzących się zjawisk patologii społecznej,postaw konsumpcyjnych i kryzysu rodziny konieczne jest oparciesię na takich wartościach jak: wrażliwość, odpowiedzialność,uczciwość, szacunek i tolerancja. Jednocześnie szkoła musi byćmiejscem, w którym przestrzegane są prawa człowieka i dziecka.

Na szkole spoczywa najpoważniejsze wyzwanie – przygotowaniemłodego człowieka do dalszego życia…
– Ze względu na specyfikę szkoły i środowiska, w którym ona funkcjonujekonieczne jest takie działanie placówki, aby uczeń kończącyw niej edukację nie miał kompleksów „dziecka ze wsi”. Będęsię starała, aby wszystkim uczniom stworzyć optymalne warunkidla rozwoju. Szkoła powinna być miejscem wszechstronnegoi harmonijnego rozwoju wszystkich dzieci, w tym dyslektycznychi z innymi dysfunkcjami. Z dotychczasowej mojej pracy wiem, żebrak odpowiedniej pomocy dla tych dzieci jest praktycznie niedo odrobienia w późniejszym wieku. Dlatego będę zachęcałanauczycieli do dalszej współpracy z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną w Dziekanowie Leśnym, wspierała w podnoszeniukwalifikacji w zakresie logopedii.

Wychowanie i pedagogika to nie tylko nauczanie…
– Szkoła, do jakiej będę dążyła to także szkoła bezpieczna, promującazdrowy styl życia, przeciwdziałająca zachowaniom patologicznymi agresji. Działania nauczycieli powinny iść w kierunkusamopoznania ucznia, wzmacniania pozytywnego myślenia, wiaryi zaufania we własne siły. Ważną sprawą jest również podejmowaniedziałań mających na celu rozbudzanie u uczniów poczuciapatriotyzmu, także tego lokalnego.

Czy młodzi ludzie odpowiedzą na działania nauczycieli?
– Wiele nadziei pokładam w rozwijaniu poczucia samorządnościwśród uczniów i zwiększeniu udziału klas I – III w działalnościsamorządu. Ważne jest dla mnie stworzenie atmosfery, w którejuczniowie będą czuli się prawdziwymi współgospodarzamiszkoły. Myślę, że właściwie dobrane grono pedagogiczne wesprzeich w tym działaniu. W organizacji pracy szkoły będę przedewszystkim uwzględniała kwalifikacje, kompetencje i predyspozycjenauczycieli.

Trzecim, wspomnianym przez panią uczestnikiem życiaszkoły są rodzice…
– Pragnę doprowadzić do aktywnego udziału rodziców w życiuszkoły i stworzyć taki klimat, aby współpraca na linii szkoła-dombyła jak najbardziej efektywna. Rodzice powinni czuć się autentyczniepotrzebni szkole. Przy umiejętnym wykorzystaniu ichmożliwości, szkoła może dużo skorzystać. Ważne jest, aby poznaćoczekiwania rodziców. Są one jedną ze wskazówek, jak organizowaćpracę szkoły.

O wszystkich uczestnikach już wspomnieliśmy. Został namwreszcie sam budynek szkoły…
– Chciałabym stopniowo poprawiać stan techniczny szkoły,zmieniać jej wygląd oraz zagospodarować teren wokół budynku.Zadaniem nadrzędnym byłaby rozbudowa naszej placówki,połączona z budową sali sportowej. Zwiększenie bazy lokalowejmogłoby przyczynić się do utworzenia klas integracyjnych.Z doświadczeń ostatnich lat wiem, że istnieje taka konieczność,gdyż na terenie naszej gminy przybywa uczniówz zaburzeniami rozwoju. W przyszłości, dzięki przychylnościwładz samorządowych, moglibyśmy pokusić się równieżo budowę przedszkola. Priorytetem jest dla mnie stworzenieuczniom takich warunków do nauki, w których poczująsię pełnoprawnymi gospodarzami swoich sal lekcyjnych.Sukcesywnie chciałabym doposażyć szkołę w niezbędnepomoce dydaktyczne oraz zmodernizować pracownię komputerową.

To wszystko kosztuje…
– Duże nadzieje wiążę z możliwością pozyskania środkówz UE oraz ze zrozumieniem ze strony władz samorządowych,rady rodziców i ewentualnych sponsorów. W naszymśrodowisku możliwości pozyskania dodatkowych finansówsą niewielkie. Dołożę starań, aby nawiązać dobre kontaktyz firmami znajdującymi się w najbliższym otoczeniu. Otwierającsię na zewnątrz mam nadzieję na pozyskanie sponsorów,którzy jeżeli nie finansowo, to w formie rzeczowej moglibywspomóc szkołę.
Zdaję sobie sprawę, że przedstawiona przeze mnie koncepcjarozwoju Szkoły Podstawowej w Dziekanowie Polskimjest zarysem działań, jakie będę chciała podjąć w trakciepracy na stanowisku dyrektora. Prawdopodobnie niektórez nich zweryfikuje samo życie, które przyniesie również innepropozycje. Niemniej jednak będę starała się, aby wszystkiemoje poczynania służyły rozwojowi szkoły i jej gospodarzy– uczniów, nauczycieli, rodziców, a nasi absolwenci byli mądrymi,odpowiedzialnymi ludźmi i dobrymi uczniami, bezkompleksów podejmującymi naukę na kolejnych etapachkształcenia.

Życzę Pani tego z całego serca.

Rozmawiał: MK
Gazeta Łomiankowska nr 19/2007

„