Od Prezesa Stowarzyszenia Ochrony przed Powodzią i Zagrożeniami Komunikacyjnymi – Bronisława Kondratowicza – otrzymaliśmy prośbę o opublikowanie Wniosku dotyczącego konsultacji społecznych w sprawie Programu Budowy Dróg Krajowych na lata 2011-2015…

Wniosek skierowany do Ministerstwa Infrastruktury publikujemy poniżej…

Warszawa, dnia 05.01.2011

Stowarzyszenie Ochrona przed Powodzią
i Zagrożeniami Komunikacyjnymi
ul. Kolejowa 50 A
05-092 Łomianki

Ministerstwo Infrastruktury
Departament Dróg i Autostrad
ul. Chałubińskiego 4/6
00-928 Warszawa

dot. konsultacji społecznych w sprawie Programu Budowy Dróg Krajowych na lata 2011-2015.

W związku ze skierowaniem przez Ministra Infrastruktury do konsultacji społecznych oraz uzgodnień międzyresortowych projektu Programu Budowy Dróg Krajowych na lata 2011-2015. wnosimy niniejszym o uwzględnienie w dalszym postępowaniu w tej sprawie stanowiska naszego stowarzyszenia ujętego w dwóch następujących punktach:

1.- Stowarzyszenie nasze widzi i popiera palącą konieczność szybkiej rozbudowy sieci dróg krajowych i autostrad zwłaszcza północnego wylotu ekspresowego z Warszawy w kierunku Gdańska (droga krajowa S7). Przy tym konieczność tę postrzegamy nie jako szybki doraźny cel sam w sobie, spektakularny lecz oderwany od realiów gospodarczych przestrzennych czy demograficznych. Budowę dróg krajowych i autostrad traktujemy jako narzędzie służące jak najlepszemu rozwojowi kraju traktowanemu jako przestrzeń życiowa obecnego, i wielu przyszłych, pokoleń mieszkańców. W tej perspektywie oceniamy bardzo pozytywnie odsunięcie na dalszy plan czasowy planowanego wcześniej zadania budowy drogi S7 na odcinku od trasy Armii Krajowej do Czosnowa. W dotychczasowym programie budowy dróg krajowych na lata 2008-2012 było to zadanie ujęte w pozycji 41 Budowa drogi S-7 Płońsk (S-10) – Warszawa (S-8).

Przesunięcie tego zadania inwestycyjnego na późniejszy termin daje szanse przeprowadzenia ponownej – tym razem kompleksowej, wielokryterialnej i obiektywnej – analizy, której wynik może zapobiec realizacji błędnej inwestycji, która w długoterminowej (wielopokoleniowej ) perspektywie może się okazać inwestycją chybioną, nie rozwiązującą problemów płynności ruchu kołowego na trasie S7 i w północnej części aglomeracji warszawskiej a jednocześnie przekreślającą szanse zrównoważonego i spójnego rozwoju miasta i gminy Łomianki

Świetle zaś faktu, że do Komisji Europejskiej skierowana została skarga w sprawie nieprzestrzegania prawa wspólnotowego w dotychczasowym postępowaniu administracyjnym dotyczącym omawianego zadania inwestycyjnego, ponowna analiza wyboru wariantu nowego przebiegu tej trasy i ewentualne jej istotne korekty mogą zapobiec powtórzeniu kłopotów jakie spotkała inna inwestycja z Rospudą.

Stosownie do naszych celów statutowych występujemy ponownie z propozycją przeprowadzenia północnego wylotu trasy S-7 z Warszawy na Gdańsk nowym śladem, wzdłuż Wisły od mostu Północnego do Kazunia, z wykorzystaniem podbudowy drogi jako na nowo wybudowanego wału przeciwpowodziowego. Podobnie w ubiegłym stuleciu wybudowano odcinek Wisłostrady skutecznie do dziś chroniący skutecznie Warszawski Marymont i Kępę Potocką przed wodami Wisły. Zastosowanie nowoczesnych technologii wznoszenia budowli hydrotechnicznych oraz myśli architektonicznej może uczynić z tej inwestycji wzór godny uznania funkcjonalny i bardzo atrakcyjny widokowo.

Specjaliści w dziedzinie budowli hydrotechnicznych z Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych oraz z Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie od szeregu lat wskazują, że koncepcja budowy trasy nad Wisłą jest rozwiązaniem dającym całkowite zabezpieczenie Łomianek i okolic przed powodzią nawet przy tysiącletnim wezbraniu wód.

Proponowane rozwiązanie pozwoliłoby, za te same środki finansowe pozyskane z budżetu UE na cele rozbudowy dróg, również definitywnie i trwale zabezpieczyć północne rejony Warszawy przed powodzią. Jednocześnie powstał by drugi, całkowicie nowy, bezkolizyjny północny wylot z drogi S7 z Warszawy w kierunku Gdańska, (łączący trasę Mostu Północnego z Kazuniem). Na dziesiątki lat zlikwidowałoby to korki drogowe w północnej części aglomeracji warszawskiej. Według opracowań wykonanych przez GDDKiA –Warszawa, obecnie wybrany wariant II B – tego nie zapewnia.

Propozycja Nadwiślańskiej Obwodnicy Łomianek wystawiona pod osąd całej społeczności Miasta i Gminy Łomianki, zyskała 89% poparcia w mającym miejsce w listopadzie 2006 roku referendum. Wariant ten poparł również w specjalnej uchwale Związek Międzygminny „KAMPINOS” zrzeszający wszystkie gminy, na których terenie leży Kampinoski Park Narodowy.

Proponowane przedsięwzięcie miałoby dodatkowo między innymi następujące zalety:
– koszt budowy trasy S-7 po śladzie Nadwiślańskiej Obwodnicy Łomianek byłby niższy od wybranego przez drogowców wariantu II B. Oszczędności są szacowane na pół mld. złotych (według dokumentacji GDDKiA o. Warszawa)
– zbędna stałaby się wielka liczba wyburzeń budynków mieszkalnych i gospodarczych (wg. Raportu środowiskowego GDDKiA Tabl. A1.3.1.1 aneksu do raportu środowiskowego z 2007r.)
– pozwoliło by to na wybudowanie północnego wylotu z Warszawy na terenach prawie niezamieszkanych, w dużej części niewymagających wykupowi gruntów,
– można by prowadzić całą operację budowy nowego wylotu drogowego praktycznie prawie bez zakłócania dotychczasowego ruchu na północ,
– materiał do budowy mógłby być w istotnej części pozyskiwany z dna Wisły, co poprzez pogłębienie koryta rzeki zwiększy spławność rzeki a zatem i bezpieczeństwo powodziowe.
– do budowy Nadwiślańskiej Obwodnicy Łomianek mogłaby być wykorzystana ziemia z budowy drugiej linii metra warszawskiego, której składowanie jest już obecnie istotnym problemem logistycznym.
– Budowa wylotu S7 z Warszawy po śladzie Nadwiślańskiej Obwodnicy Łomianek rozdzieliłaby dalekobieżny ruch tranzytowy od lokalnego, co w decydującym stopniu zwiększa bezpieczeństwo i płynność ruchu drogowego
– Proponowane rozwiązanie znacząco zmniejsza ogólną pracę przewozową generowaną w północnym rejonie całej aglomeracji warszawskiej, tym samym zmniejszając negatywy wpływ rozwiązań drogowych na środowisko (w porównaniu z obecnie forsowanym tzw. wariantem II b)
– Budowa NOŁ otwiera szanse na poprowadzenie trasy szybkiego pojazdu szynowego wzdłuż obecnej Trasy Gdańskiej – od stacji metra Młociny aż do lotniska w Modlinie, co w znacznym stopniu odciąży kołowy ruch drogowy na tej trasie. Około 33% ruchu to codzienne lokalne przejazdy mieszkańców do i z pracy. Pojazd szynowy mógłby przejąć większość tego ruchu.
– usunęłoby poważne zagrożenie, jakie niesie obecnie wybrany wariant II B dla Puszczy Kampinoskiej, unikalnego na skalę światową (ze względu na bliskość stolicy kompleksu leśnego, będącego prawdziwymi płucami Warszawy.Wyprowadzenie dróg ekspresowych i ich węzłów poza gęsto zabudowaną strefę Łomianek stworzyło by warunki do spójnego i zrównoważonego rozwoju tego podwarszawskiego suburbium i całej aglomeracji warszawskiej

(NOŁ zaistniała w 2006 r, jako propozycja samorządowa – wynik analiz i poszukiwań przez Gminę Łomianki optymalnego rozwiązania wylotu S-7. Koncepcję tzw. Samorządowej Trasy Nadwiślańskiej, jako północnego wylotu z Warszawy drogi ekspresowej S-7 opracował w 2006 r. zespół projektantów specjalistów drogowych pod kierunkiem inż. Z.Użdalewicza w opracowaniu: „Uproszczone studium przebiegu północnego wylotu drogi ekspresowej S-7 z aglomeracji Warszawskiej. SIGMA-SYSTEM, Warszawa”.

Prócz pozytywnych opinii specjalistów RZGW oraz WZMiUW w sprawie tej koncepcji wypowiedziała się Polska Izba Gospodarcza „EKOROZWÓJ”, gromadząca najwyższej klasy specjalistów, w dokumencie zatytułowanym: Opinia ekologiczna nt. koncepcji tzw. „Samorządowej Trasy Nadwiślańskiej” jako północnego wylotu z Warszawy trasy ekspresowej S 7 Warszawa czerwiec 2006. Opinia ta wykazuje zdecydowanie, że proponowane przez nas rozwiązanie jest wykonalne najkorzystniejsze funkcjonalnie i najlepiej realizuje konstytucyjny nakaz rozwoju zrównoważonego.

W minionych latach obserwowaliśmy wielką niechęć do podejmowania przez GDDKiA zadań wymagających koordynacji z innymi służbami publicznymi. W niniejszym przypadku m.in. unikanie przez GDDKiA współpracy z WZMIUW i z RZGW zaowocowało wyborem złego wariantu drogowego – drogiego i niefunkcjonalnego. Obecnie gdy mamy za sobą doświadczenia tragicznych powodzi ubiegłego roku w pełni uzasadniony jest wniosek o ponowne zweryfikowanie i skoordynowanie programów i działań zapewniających jednoczesne zabezpieczenie przeciwpowodziowe z usprawnieniem północnego wylotu z Warszawy.

2.- Wnosimy także o publikowanie informacji o spotkaniach konsultacyjnych z większym wyprzedzeniem w czasie. Informacja o dzisiejszym spotkaniu została upubliczniona w internecie zaledwie dwa dni temu. Tak krótki termin uniemożliwił nam osobisty udział w tym spotkaniu.

Z wyrazami szacunku
za Stowarzyszenie Ochrona przed Powodzią i Zagrożeniami Komunikacyjnymi
/prezes Bronisław Kondratowicz/

redakcja@lomianki.info

„