W lutym – od kilkunastu lat – obchodzimy święto zakochanych.I nic w tym dziwnego, jesteśmy przecież narodem lubiącymświętować i systematycznie powiększającym kalendarzświąt narodowych. Niestety pomiędzy 6 stycznia a Wielkanocąnie mamy żadnych świąt państwowych, co z pewnością wartouzupełnić. Wśród kandydatów, najpoważniejszym jest DzieńŚwiętego Walentego.

14 lutego powinien być dniem wolnym od pracy z wielu powodów.Po pierwsze, jest to święto religijne – bo choć dotarło do nasz Ameryki, to przecież Walenty był jak najbardziej naszym europejskimi katolickim świętym. Po drugie, święto to ma w sobie ogromnypotencjał obchodów, zarówno duchowych jak i świeckich. Potrzecie, jest to święto bardzo popularne, zwłaszcza wśród młodychludzi, którym nie trzeba by szczególnie uzasadniać jego istnienia(w przeciwieństwie do 15 sierpnia czy 11 listopada). Po czwarte,w Chełmnie mamy relikwie świętego Walentego, co nas upoważniado nadania świętu lokalnego charakteru. Po piąte, ze względuna kurczący się przyrost naturalny ustanowienie Dnia ŚwiętegoWalentego jest niemalże naszym obowiązkiem. Od zakochaniado przyrostu naturalnego droga jest wszak prosta i oczywista.Walka z niskim przyrostem naturalnym jest dzisiaj patriotycznymobowiązkiem każdego z nas, a dzień świętego Walentego mógłbybyć symbolem tej walki, ważnym przejawem polityki prorodzinnejpaństwa. Z całą pewnością becikowe i ulga rodzinna nie są póki cowystarczającym bodźcem dla młodych ludzi.

Zwalniając od obowiązku pracy 14 lutego państwo umożliwiłobyobywatelom swobodne umawianie się na randki i odpowiednieprzygotowanie do nich (byłby to wielki ukłon w stronę pań).Poważne potraktowane przygotowanie walentynkowej kreacjizajmuje przeciętnie od 2 do 3 godzin, co w zasadzie dzisiaj uniemożliwiapracującej damie umówienie się z kimkolwiek przedgodziną 20 (biorąc pod uwagę korki). Umówienie się o 20 na satysfakcjonującąrandkę też nie jest niczym pewnym, zwłaszcza, żetego dnia wieczorem brakuje miejsc w kawiarniach, restauracjachi pubach. Gdyby walentynki były wolne od pracy, byłoby możliwerozpoczęcie randek od mniej więcej 15-tej, kiedy robi się ciemnoi romantycznie, co rozłożyłoby ruch. Gdyby ktoś chciał uczestniczyćw większej liczbie randek mógłby zacząć już do południa.

Wiem, wiem, pracodawcy z pewnością zaraz zaczną protestowaći wyliczać straty jakie poniesie gospodarka i ich portfele, jeśliw kalendarzu pojawi się kolejne święto. Ale są to straty pozorne.W rzeczywistości 14 lutego pracownicy i tak nie zajmują się niczyminnym jak wysyłaniem walentynek, rezerwowaniem stolikóww lokalach i poprawianiem makijażu. Nie ma sensu udawać, że14 lutego kogokolwiek obchodzi praca. Zwolnienie pracownikówdo domów (czy raczej na randki) uchroniłoby pracodawców przedniepotrzebnymi stratami i szkodami jakie mogą oni tego dnia spowodowaćmarząc i fantazjując.

Święto powinno znaleźć poparcie ze strony lobby gastronomiczno-hotelarskiego, ale obroty powinny wzrosnąć także w sektorzeusługowym, handlu, przemyśle spożywczym i lekkim. Walentynkiwymagają wszakże odpowiedniej oprawy odzieżowej, kulinarnej,artystycznej i upominkowej. Dzisiaj wiele osób miga się od obchodzeniawalentynek zasłaniając się brakiem czasu. Wiele osób bierzew pracy w nadgodziny byle nie wydawać na kosztowne randki czywalentynkowe prezenty dla ukochanych osób. Gdyby walentynkibyły wolne od pracy nie tylko miłość rozkwitłaby tego dnia, aletakże niemal cała gospodarka. Polacy uwielbiają przecież robić sobieprezenty, kupować ogromne ilości żywności i alkoholu, a ktowie, może nawet chętniej kupowaliby płyty z walentynkowymiprzebojami i tomiki z poezją miłosną. W końcu w długi lutowy wieczórnależałoby godnie zaspokoić potrzeby ciała, serca i ducha…

Walenty Łomiański

MIESIĘCZNIK LOMIANKI.INFO – 1/2011

„