24 listopada 2023 r. mija 68 lat od śmierci prof. dr Romana Kobendzy, botanika i dendrologa, inicjatora powstania Kampinoskiego Parku Narodowego.

Roman Kobendza urodził się w 1886 r. w Niechcicach. Po zdaniu matury w 1908 r. w Warszawie został słuchaczem Towarzystwa Kursów Naukowych, co dało mu w kolejnych latach możliwość podjęcia pracy nauczyciela przyrody. Równocześnie uczestniczył w pracach Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, poznając Puszczę Kampinoską.

Już w latach trzydziestych Jadwiga i Roman Kobendzowie zabiegali o objęcie Puszczy Kampinoskiej ochroną w formie parku narodowego. Niestety, profesor nie doczekał tego momentu. Zmarł cztery lata przed powołaniem Parku, w drodze z pracy do domu – 24 listopada 1955 r.

Jego dorobek i postać uhonorowane zostały w Kampinoskim Parku Narodowym. Imię profesora Romana Kobendzy noszą: obszar ochrony ścisłej Sieraków oraz sędziwy dąb i narzutowy kamień przy szlaku turystycznym w obszarze ochrony ścisłej „Krzywa Góra”. Wśród spuścizny badacza i miłośnika Puszczy Kampinoskiej oprócz prac naukowych pozostały również fotografie, które wykonywał często chodząc po Puszczy. Dzisiaj to prawdziwe perełki w archiwum Kampinoskiego Parku Narodowego! Na niektórych dojrzeć można cień postaci inicjatora powstania Kampinoskiego Parku Narodowego.

Małżeństwo Romana i Jadwigi Kobendzów spoczywa na cmentarzu na warszawskim Służewie przy ul. Wałbrzyskiej. O Puszczy Kampinoskiej wspólnie z żoną w przewodniku turystycznym Cztery wycieczki do Puszczy Kampinoskiej z 1929 r. pisali tak: „Wśród ogółu mieszkańców Warszawy utarł się pogląd, że okolice jej są monotonne i nieciekawe. Wystarczy jednak wyruszyć z Warszawy na północny zachód, by po przebyciu ok. 15 km. zaszyć się w lasy sosnowe i bagniste ostępy, które stanowią resztki słynnej ongiś puszczy Kampinoskiej. Dawnemi czasy zajmowała ona cały obszar, leżący między Wisłą, Bzurą i Utratą, a wschodnie jej krańce podchodziły do przedmieść Warszawy. W rozległych kniejach gnieździło się mnóstwo zwierzyny i ptactwa, to też puszcza Kampinoska była ulubionym tematem polowań książąt mazowieckich, potem królów polskich. Do połowy XVII wieku żyły w niej żubry, na które polował jeszcze Władysław Jagiełło, potem historia wspomina o polowaniach Jana Sobieskiego, Sasów i Stanisława Augusta – na łosie i jelenie”

opr. M. Kamińska, Kampinoski Park Narodowy
fot. archiwum Kampinoskiego PN

Przekop pod Pociechą, kanał odwadniający Długie Bagno autorstwa R. Kobendzy. Zdjęcie z 1930 r.

Długie Bagno, torfowisko pod Pociechą. Zdjęcie R. Kobendzy wykonane 17 lipca 1924 r.