Informację o tym na jakie stanowisko kandydat kandyduje.
Kandydat na radnego Rady Miejskiej w Lomiankach. Komitet Wyborczy ŁĄCZĄ NAS ŁOMIANKI,lista nr 22, okręg 2

Krótką informację o kandydacie.
Wykształcenie wyższe ekonomiczno-prawnicze,mieszkam w Lomiankach od 17 lat, jestem żonaty, żona Magdalena filolog, Mam 3 dorosłe córki z których dwie mieszkają w Łomiankach.

Co zrobiła Pani, co zrobił Pan dla Łomianek dotychczas?
Moja dotychczasowa działalność na rzecz społeczności łomiankowskiej: w latach 1995-2000-zakończona sukcesem działalność w Komitecie Wod.-Kan.co zaowocowało skanalizowaniem zachodniej części osiedla „kwiatowego””.
W obecnej kadencji pracuję społecznie na rzecz mieszkańców Dąbrowy Zachodniej jako Przew. Rady Osiedla. Pełnię funkcję Prezesa Stowarzyszenia Ochrona Puszczy Kampinoskiej,gdzie działamy przeciwko planom drogowców zagrażającym KPN i wprowadzającym ekspresowy ruch tranzytowy w środek miasta Łomianki.

Co ma zamiar zrobić Pani / Pan dla Łomianek w przyszłości?
Jako radny chciałbym skoncentrować się na następujących sprawach:
– aby Łomianki były w czołówce gmin i miast w pod względem pozyskiwania środków unijnych i aby nie marnowano pojawiających się w tym zakresie szans jak to się dzieje obecnie;
– aby nasze miasto połączone było z Warszawą szybkim bezkolizyjnym pojazdem szynowym [metro, tramwaj, kolejka]; w tej sprawie dotychczas nic nie zrobiono;
– aby nasze dzieci i wnuki nie musiały jeździć do szkół warszawskich. W Dąbrowie Leśnej i Zachodniej nie ma ani jednej placówki oświatowej[poza małym przedszkolem];
– aby Łomianki nie były rozjechane przez trasy komunikacyjne,a powstała rzeczywista obwodnica miasta,do której mamy prawo tak jak wszystkie inne miejscowości Polski;
– aby Łomianki bardziej wykorzystywały swoje położenie i rozwijały się w oparciu rekreacyjne zaplecze i sąsiedztwo unikalnego kompleksu leśnego jakim jest Puszcza Kampinoska;
– aby kanalizacja, woda, chodniki, ulice bez dziur były w Łomiankach standardem, a nie osiągnięciem;
– aby poziom obrad Rady Miejskiej nie budził, jak to bywało dotychczas, zażenowania, a sesje Rady były miejsce poważnej, merytorycznej dyskusji.”