Po 8 latach planistycznej działalności burmistrza Łucjana Sokołowskiego, do której jest ustawowo zobowiązany i od której zależy przyszłość i harmonijny rozwój Łomianek, można stwierdzić, że niebagatelne pieniądze podatników zostały zmarnotrawione, a miasto i gmina bez studium i planów miejscowych są w punkcie wyjścia.

21 lutego 2006 roku, Rada Miejska w Łomiankach, podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Łomianki” po zmianach.
Wojewoda Mazowiecki Rozstrzygnięciem Nadzorczym, z 29 marca 2006 r. stwierdził nieważność tej uchwały. Wojewoda w bezlitosny sposób wypunktował zarówno braki dotyczące wymaganego zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jak również podstawowe błędy warsztatowe, co niezbyt dobrze świadczy o profesjonalizmie zespołu autorskiego

Zarzuty wojewody.
Do uchwały nie dołączono załącznika określającego uwarunkowania w formie graficznej i tekstowej. Brak planszy „uwarunkowań” oraz nieczytelność rysunku studium uniemożliwia zlokalizowanie poszczególnych przestrzennych elementów wyszczególnionych w tekście studium są to elementy przyrodnicze, stan zagospodarowania, obszary rolne, rozmieszczenie infrastruktury technicznej wraz ze strefami uciążliwości. Ponadto brak linii wysokiego napięcia 400 kV, gazociągu wysokiego ciśnienia, nie można zidentyfikować linii brzegowej Wisły, jej starorzeczy i łach w międzywalu. W studium zabrakło określenia obszarów inwestycji celu publicznego o charakterze lokalnym. W tekście wpisano zadania polityki inwestycyjnej, wymieniając szereg inwestycji, ale na rysunku wskazano jedynie bardzo orientacyjną lokalizację ujęcia wody.
Podstawą przystąpienia do zmian Studium była Uchwała nr XII/64/2003 z 7 października 2003 r., zaś jej uzasadnieniem, konieczność dokonania korekty w zakresie gospodarki ściekowej i gospodarki odpadami na terenie miasta i gminy. W opracowywanym przez 3lata studium brak jakichkolwiek informacji o lokalizacji kolejnej oczyszczalni ścieków, której budowę uznano za niezbędną. Nie zaproponowano również programu i sposobu unieszkodliwiania odpadów, stwierdzono jedynie, że rozwiązania tego problemu należy szukać w trzech kierunkach.
W uzasadnieniu powyższej uchwały, konieczność przystąpienia do zmian podyktowana była, pilną potrzebą dokonania zmian w związku z przechodzącym przez miasto i gminę zewnętrznym układem komunikacyjnym. Zatem zapis w rozdziale „Polityka planistyczna”, mówiący, że na terenie gminy nie zachodzą przesłanki do określenia obszarów, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponad lokalnym”, jest oczywistym nieporozumieniem.
Studium wprowadza zmiany układu drogowego, które polegają na podniesieniu lub obniżeniu parametrów technicznych poszczególnych ulic. Jednakże na podstawie zapisów w tekście nie można jednoznacznie określić kierunku zmian. Nie określono bowiem aktualnych kategorii dróg podlegających zmianie, zaś w części rysunkowej nie jest to również możliwe, gdyż brak tu stanu istniejących dróg, ich klasyfikacji i nazw. Rysunek studium nie ma jednoznacznego powiązania z częścią zawartą w tekście.
W rozdziale „Kierunki rozwoju”, występują nie tylko niezgodności znacznej części ustaleń w tekście studium z rysunkami studium ale ponadto pojawiają się między nimi rozbieżności. W szczególności dotyczy to obszarów wymagających przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji, oraz obszarów problemowych dla których sporządzanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest obowiązkowe.
W studium zabrakło jednoznacznego określenia obszarów objętych obowiązkowym wymogiem scalania i podziału.Rozdziały „Degradacja gleb” i „Obszary rolniczej przestrzeni produkcyjnej w tym wyłączone z zabudowy” wprowadzają zasadę ograniczenia zabudowy oraz zakaz prowadzenia działalności rolniczej na obszarze Doliny Łomiankowskiej ze względu na skażenie gleby arsenem i chromem, jak również zakaz zabudowy rejonu ul. Fabrycznej, gdzie znajduje się epicentrum skażenia. Warunkiem cofnięcia tych zakazów jest rekultywacja skażonych terenów. Ustalenia powyższe nie mają odzwierciedlenia na rysunku studium, ani w ustaleniach szczegółowych.
Rozbieżności pomiędzy rysunkiem studium i tekstem występują również w określeniu terenów dla których gmina ma zamiar sporządzać plany miejscowe, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze.
Na rysunku wskazano granice minimalnych obszarów przewidzianych do opracowania miejscowych planów zagospodarowania na niewielkiej części gminy. Z innych ustaleń wynika jednak, że planami miejscowymi powinien być objęty cały obszar gminy z wyłączeniem Kampinoskiego Parku Narodowego i korytarza ekologicznego Wisły. W części II tekstu w punkcie określającym Kierunki rozwoju sieci transportowej znajduje się zapis mówiący o terenie objętym zakazem zabudowy w strefie uciążliwości drogi krajowej nr 7 łącznie z przebudową i wzmocnieniem wału przeciwpowodziowego rzeki Wisły, jednak nigdzie nie wskazano terenów wyłączonych z zabudowy. Wojewoda kwestionuje zasadność zapisów dotyczących rozważań nad lokalizacją drogi krajowej nr 7 na wale bądą przy wale przeciwpowodziowym w sytuacji, kiedy opinie Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy oraz Wójta Gminy Czosnów są negatywne. Lokalizowanie, zatem tej drogi wyłącznie na terenie gminy Łomianki, bez możliwości jej kontynuowania z uwagi na zakres opracowania studium, jest oczywistym absurdem.
W studium nie wskazano terenów bezpośredniego zagrożenia powodzią a jedynie tereny zagrożone wodą stuletnią. Perfidny zapis w rozdziale 6, że studium dopuszcza w sytuacjach uzasadnionych czynnikami techniczno-ekonomicznymi, zmianę przebiegu dróg ustalonych na rysunku „kierunki polityki” jest zapisem niezgodnym z Ustawą o planowaniu przestrzennym w gminie.
Na zakończenie rzecz kuriozalna. Utworzenie przez Wojewodę obszaru chronionego krajobrazu na terenie województwa warszawskiego, obejmującego swym zakresem część naszej gminy, winny być potraktowane ze szczególną pieczołowitością. To środowisko przyrodnicze ma wyjątkowe predyspozycje do rozwoju jako podstawowej, funkcji rekreacyjno-wypoczynkowej i turystyki. Tymczasem autorzy studium z niezrozumiałych powodów, swoimi propozycjami degradują to środowisko, ignorując zakazy zawarte w Rozporządzeniu Wojewody. Rozporządzenie to, zakazuje bowiem lokalizowania budynków i budowli w odległości mniejszej niż 20 m. od brzegów naturalnych cieków i zbiorników wodnych, naruszania naturalnej sieci hydrograficznej strumieni, starorzeczy, jezior, oczek wodnych. Autorzy studium nie respektując powyższych zakazów nie dopełnili obowiązku uzgodnienia swoich niecnych propozycji z Wojewodą co ze względu na szczególne uwarunkowania omawianego terenu było konieczne.
Projekt studium nie spełnia wymogów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu, z którego wynika, że przy sporządzaniu rysunku projektu studium należy używać oznaczeń, nazewnictwa i standardów umożliwiających jednoznaczne powiązanie części tekstowej projektu studium z rysunkiem projektu studium. Szkoda, że zespół autorski studium, nie przyjął do wiadomości istotnych uwag, zawartych w Opinii Gminnej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej, z 9 maja 2005 r. We wnioskach Komisja stwierdza: „…ten etap zmian w Studium nie może być konstruowany jako wypadkowa życzeń, ale musi mieć merytoryczne uzasadnienie w przyjętych kierunkach zagospodarowania przestrzennego” i dalej „Zmiany w obecnym studium wobec braku szeregu pogłębiających studiów z różnych dziedzin i ustaleń zewnętrznych (województwo) dotyczyć będą zmian błędnych lub mało precyzyjnych lub zdezaktualizowanych w wyniku przekształceń własnościowych lub zmian w przepisach prawnych oraz zmian dotyczących komunikacji, wyłącznie w skali lokalnej i dotyczących obszarów, dla których sporządzanie planów miejscowych absolutnie konieczne w jak najszybszym terminie”.
I na zakończenie uwaga niebywale istotna „Konieczne jest sporządzenie planszy zmian Studium”.

Burmistrz ponosi odpowiedzialność
Gdyby Burmistrz (bowiem zgodnie z zapisami ustawy, to burmistrz sporządza studium), uwzględnił uwagi Komisji oraz bardziej wnikliwie rozpatrzył 314 odrzuconych (właściwie bez dyskusji) uwag jakie w ustawowym trybie wnieśli mieszkańcy, to jakość studium by zyskała.
Informacja zamieszczona w „Gazecie Łomiankowskiej” nr 8 z 21.04.06 na temat studium uwarunkowań jest spłycona do absurdu i pokrętna. Stwierdzenie, że Pracownia Planowania Przestrzennego przystąpi do prac nad uzupełnieniem i poprawieniem Studium nie jest jednoznaczna z faktem, że to burmistrz dokonuje zmian i poprawek, a co za tym idzie, ponosi pełną odpowiedzialność za znaczne opóźnienia nie przy uchwalaniu lecz przy opracowywaniu miejscowych planów zagospodarowania.
Ponadto należy pamiętać, że obowiązujące Studium Uwarunkowań zatwierdzone zostało w 2002 roku po czterech latach kadencji obecnych władz, tłumaczenie zatem, że wprowadzenie zmian do tego dokumentu ma na celu korektę zapisów, które są nielogiczne niemożliwe do realizacji lub nie ma dla nich akceptacji społecznej, rodzi pytanie, dlaczego ostało zatem przez Radę zaakceptowane.
Reasumując, po 8latach planistycznej działalności burmistrza, do której jest ustawowo zobowiązany i od której zależy przyszłość i harmonijny rozwój Łomianek, można stwierdzić, że niebagatelne pieniądze podatników zostały zmarnotrawione, a miasto i gmina bez studium i planów miejscowych są w punkcie wyjścia.
Wbrew optymistycznej tonacji notatki na temat studium, zamieszczonej w „Gazecie Łomiankowskiej”, nie ma nadziei na szybkie uchwalenie studium ze względu na księżycowe pomysły autora i ignorowanie potrzeb mieszkańców.

Stanowisko Koła Platformy Obywatelskiej w Łomiankachwww.lomianki-platforma.pl

Wiesław Pszczółkowski
PO Trzeba Zmian

”