13 kwietnia 2024 roku, z okazji Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej przy kościele św. Małgorzaty, przy symbolicznym pomnikiem ku czci ofiar zbrodni katyńskich odbyła się uroczystość patriotyczna.

W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele rodzin katyńskich, kombatanci, młodzież i nauczyciele z łomiankowskich szkół i harcerze, mieszkańcy Łomianek, samorządowcy i urzędnicy.

Szanowni Państwo, Drodzy Kombatanci, Drodzy Goście

spotykamy się w Dniu Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. 84. rocznica tej zbrodni wydaje się jeszcze bardziej znamienna w obliczu trwającej już trzeci rok wojny u naszych wschodnich sąsiadów. Przez lata wierzyliśmy, że w dzisiejszym świecie nie ma miejsca na zbrodnię ludobójstwa. Jak bardzo się myliliśmy…

Dzisiejsza uroczystość to złożenie hołdu ofiarom mordu dokonanego przez władze sowieckie na polskich jeńcach, Pielęgnujemy pamięć o wszystkich zamordowanych, choć przez lata samo słowo Katyń było zakazane. Dziś jest symbolem miejsc, w których zamordowano tysiące Polaków, a ich śmierć próbowano osłonić kłamstwem.

Ekshumacje dokonywane w lesie katvńskim prowadzone od kwietnia 1943 roku odkryły setki ciał pomordowanych, niektóre były powiązane. W kieszeniach szyneli lub mundurów odnaleziono listy, kartki, portfele, legitymacje oficerskie, rozmaite dokumenty, a także pamiętniki, notatniki, kalendarzyki, które pomagały w ustaleniu nazwisk ofiar tego ludobójstwa.

W Katyńskiej Księdze Cmentarnej znajdziemy nazwiska oficerów, lekarzy, profesorów, sędziów, inżynierów, artystów, urzędników, policjantów -obrońców ojczyzny. Ich służba zakończyła się strzałem w tył głowy.

Prawda o Katyniu latami była przechowywana w sercach rodzin ofiar. I za tę prawdę o zbrodni katyńskiej w tym miejscu Rodzinom Katyńskim z całego serca dziękuję.

Dzięki Państwu ta prawda mocno zakorzeniła się w narodowej pamięci i legła u fundamentów odrodzonej Polski. Ofiarom zbrodni katyńskiej jesteśmy winni pamięć. Dbajmy o to, by nazwiska zamordowanych kojarzyły się następnym pokoleniom Polaków z wzorem służby dla naszego kraju.

W Łomiankach każdego roku 13 kwietnia wspominamy ponad dwadzieścia tysięcy Polaków zamordowanych i pogrzebanych w masowych grobach Katyniu. Prawda katyńska to część naszej historii, pamięci i tożsamości. Cześć Ich Pamięci!

Małgorzata Żebrowska-Piotrak, Burmistrz Łomianek

Delegacje złożyły wieńce przed pomnikiem-kamieniem, ksiądz Dariusz Kosk z łomiankowskiej parafii św. Małgorzaty odprawił krótką modlitwę, a w imieniu rodzin katyńskich – Wojciech Berger – przybliżył sylwetki ofiar katyńskich i podziękował za zorganizowanie uroczystości.

Jan Mieczysław Berger
Major piechoty, ur. w Czarnej Sędziszowskiej, żołnierz Legionów Piłsudskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, we wrześniu 1939 r., szef sztabu Brygady „Lwów”, odznaczony orderem Virtuti Militari, 5-krotnie Krzyżem Walecznych, jeniec obozu w Starobielsku. Stracony w Charkowie w wieku 46 lat.

 

Andrzej Koceniak
Sierżant żandarmerii, ur. w Młodochowie, absolwent Centrum Szkolenia Żandarmerii w Grudziądzu, jeniec Ostaszkowa, stracony w Miednoje w wieku 38 lat.

 

Stefan Napieralski
Podporucznik, ur. w Czyżewie, inżynier Centrum Wojsk Łączności, wieloletni prezes „Bratniaka”. Był znaną postacią życia akademickiego przedwojennej Warszawy. Jeniec obozu w Kozielsku, stracony w Katyniu w wieku 44 lat.

 

Roman Pobóg Radałowicz
Podporucznik, ur. w Kropiwiszczach (woj. wileńskie), absolwent gimnazjum w Wilnie. Jeniec obozu w Kozielsku, stracony w Katyniu w wieku 34 lat.

 

Piotr Rycerz
Urzędnik państwowy, ur. w Brodach, jeniec obozu w Ostaszkowie, stracony w Miednoje w wieku 63 lat.

 

Kazimierz Tarnawski
kapitan, ur. w Śniatyniu, żołnierz Legionów Piłsudskiego, w 1918 r. uczestnik walk o Lwów, a nastepnie wojny polsko-bolszewickiej, jeniec Kozielska, stracony w Katyniu w wieku 41 lat.

 

Adolf Zdarnowski
Kapitan 9. pułku artylerii, ur. w Konotopie. Jeniec Starobielska, stracony w Charkowie w wieku 33 lat.

 

Julian Zieliński
Ur. w Tiutkowie (woj. Tarnopolskie), przodownik policji państwowej, żołnierz Legionów Polskich, dwukrotnie ranny, we wrześniu 1939 r. w Komendzie Policji Państwowej w Stanisławowie 3-krotnie odznaczony medalami. Stracony w Bykowni pod Kijowem w wieku 47 lat.

mm./red.