W miasteczku jest duże centrum handlowe, nikt go specjalnie nie lubi ale wszyscy się tam i tak spotykają i przy okazji wymieniają opinie.
– Pani, cudów nie ma, każdy co te debaty organizuje, czy cokolwiek innego, to coś ma do załatwienia. Ludzie gadają, że oni to sobie takie rzeczy już pozałatwiali, co ich wcześniej przez lata nie mogli dostać.
– A mnie syn mówił, że są tacy co się zbierają i tak bez niczego a to jakieś tam sprzątanie jeziorka a to coś dla bezpańskich psów robią.
– No ja nie przeczę, może i tacy są. Ale ja pani powiem, to som te młode. One jeszcze świata nie znają, im to się wydaje, że się coś zmieniło. A tu się g… , za przeproszeniem, zmieniło. Tu jak się załatwiało interesy, tak się załatwia. No może sposoby wymyślają nowe, żeby ludzi otumanić. I to wszystko.
– Pani popatrzy na tych, co w tych wszystkich władzach i ratuszach siedzom, toż to przecież jedna sitwa. One to się tylko między sobą kopią a zwykły człowiek nic z tego nie ma.
– No ja to myślę, że tą całą zgraję to trzeba raz na zawsze przegonić.
– Oj kochana, pani to widzę, jak te młode zaczyna. Ja to już chyba takich czasów nie dożyję. Toż to trzeba by jakiej siły, żeby to przegnać. A ludziom to się nie chce za cudzemi sprawami chodzić. Każden swoich kłopotów ma, o potąd.

Przy sąsiednim regale stała młoda mama z wózkiem i niby to wybierając pietruszkę, przysłuchiwała się rozmowie. Kilka razy już miała ochotę włączyć się do niej ale w końcu pomyślała, że zrobi coś innego, coś co może zmieni więcej niż takie rozmowy